Մաքրություն
Ծնկել է վանքում մի լուռ պատանի,
Բացել է հոգին, տրվել աղոթքի,
Ալեկոծվում է ծովն այս կյանքի,
Իսկ նավի վրա՝ մեղքերն աշխարհի:
Եվ լուռ ու անձայն ջահել պատանին,
Աշխարհի մեղքերն առած ուսերին,
Փոքրիկ քայլերով ապաշխարության
Ձգտում էր հասնել անբիծ մաքրության:
Ուզում էր ձուլվել այն ջինջ պարզության,
Որ թողել էր նա խորքում մանկության,
Ուր մոռացել էր համն այն քաղցրության՝
Փորձելով կյանքի լեղին դառնության:
Մի պարզ աղոթքով բոլորի համար,
Սրտում ու հոգում կապելով կամար,
Առած ուսերին մեղքերն անհամար՝
Ծնկել էր վանքում մի ողջ ներաշխարհ:
Ռուստամ դպիր ՊՈՂՈՍՅԱՆ / (Գևորգյան ճեմարան)
(Էլ. – պարբերական, Բ Տարի, թիվ 10, 2017 թ. Մարտ Բ)
(Մեծ Պահք)